In de islam maakt Allah geen deel uit van het universum en wordt het universum niet als deel van Allah gezien. Allah verschilt volledig van Zijn schepping. De Koran zegt: “En er is niets aan Hem gelijk.” (de Koran 112:4). Mohammed, vrede zij met hem, heeft gezegd dat wat voor beeld iemand zich ook van Allah voorstelt, dat dit beeld niet met Allah te vergelijken is. Dit wil zeggen dat het “Zelf” en de Essentie van Allah buiten ons voorstellingsvermogen en begrip vallen.

Met behulp van de volgende vergelijking zullen we de stelling dat ‘Allah geen deel van het universum is’ nader toelichten. Laten we ons een boek voorstellen, waarvan ieder woord op dezelfde wijze intelligent is, als een persoon. Een woord kan slechts letters, andere woorden, zinnen, paragrafen en bladzijden zien, omdat binnen het domein van het boek alleen deze entiteiten bestaan. Het woord kijkt naar zichzelf en realiseert zich dat het bestaat uit letters die op een bepaalde manier zijn samengevoegd om een betekenis uit te drukken.

Vervolgens kijkt het naar zinnen, paragrafen en bladzijden en het realiseert zich dat er zelfs een grotere orde en betekenis waargenomen kan worden. Hieruit concludeert het dat het boek waar het zich in bevindt een schrijver moet hebben. Vervolgens beredeneert het: “Ik vraag me af hoe mijn schrijver eruitziet”. Vanaf dit moment zal het woord fouten maken. Het zal de schrijver namelijk proberen te vergelijken met de bladzijden, paragrafen en andere kenmerken van het boek, omdat dat de enige dingen zijn die het in zijn eigen bestaanswereld kent. In werkelijkheid is de schrijver echter volledig anders dan het boek.

Op soortgelijke wijze is het universum als een boek. De aarde vormt daarbij een bladzijde en wij de woorden van het boek. Net zoals een boek een schrijver heeft, moet de aarde een Schepper hebben. En net zoals de schrijver van een boek totaal verschillend is van het boek zelf, is Allah totaal verschillend van Zijn schepping.

Wanneer iemand zich de essentie van Allah begint voor te stellen of zich bepaalde voorstellingen van Allah maakt, zal hij of zij er altijd naast zitten, omdat we beperkt zijn tot onze kennis van dit universum en Allah in geen enkel opzicht op iets uit Zijn schepping in het universum lijkt. Het bestaan van menselijke en dierlijke Goden in bepaalde religies is het resultaat van deze grove fout.

Wanneer we het hebben over de Namen en Eigenschappen van Allah, die zich in het universum manifesteren, bedoelen we daarmee dat die kwaliteiten zich in de werken van Allah weerspiegelen. Zo is één van de Namen van Allah bijvoorbeeld Al-Jamil (de Schone). De schoonheid van een bloem of een adembenemend natuurlandschap zijn een afspiegeling van die naam. Een andere Naam van Allah is Al-Adl (de Rechtvaardige). De balans en het evenwicht die we in de natuur en het universum zien, zijn een afspiegeling van die Naam.

Elke Naam van Allah, die in de Koran genoemd wordt, informeert ons over een inherente ‘vaardigheid’ of ‘eigenschap’ van Allah.